Eigenlijk had ik kunnen weten dat het fout zou gaan met mijn rug. Ik heb er al veel vaker last van gehad en iedere keer was het omdat ik te druk bezig was met van alles behalve met mijzelf. Ik ben echter nogal hardleers en vergeetachtig en moet dus blijkbaar iedere keer weer letterlijk vastlopen. Op een gegeven moment komt er zoveel stress op mijn ruggengraat dat er wervels verschuiven en mijn grote rugspier verkrampt. Ik kan dan niet meer voor- of achteruit.
Via-via kwam ik bij een manuele therapeut die al binnen 1 keer zo'n enorme verlichting gaf dat ik weer kon meedraaien in onze familie. Na een aantal keer bij hem, gaf hij aan dat ik eigenlijk nogal scheef in elkaar zat en dat hij dat wel kon veranderen.
Was ik hier maar niet aan begonnen. Het heeft heel wat pijn opgeleverd, waardoor ik steeds maar weer naar hem toeging voor tijdelijke verlichting. Ik werd onzeker, had het gevoel dat ik mijn eigen lijf niet meer kon vertrouwen; werd afhankelijk van de manuele therapeut. Durfde bijna het huis niet meer uit, bang dat mijn rugspier weer zou verkrampen.
Op een gegeven moment gaf hij aan dat er mechanisch niets meer aan de hand was en dat de pijn tussen mijn oren zat. Ik heb dit aangenomen en ben niet meer naar hem toegegaan. Maar de pijn bleef. Op aandringen van manlief ben ik naar zijn fysiotherapeut gegaan en daar ben ik heel blij mee. Met hulp van hem heb ik heel hard gewerkt aan mijn lichaam, kan ik weer veel meer aan en raak ik niet direct in paniek als ik een pijntje voel. Waar ik voorheen direct zou stoppen met bewegen als ik dacht 'oei dit kan fout gaan', weet ik nu dat ik juist oefeningen moet doen om mijn rug in beweging te houden en om mijn rug sterk te maken. Lichamelijk voel ik mij weer een stuk sterker en sta ik weer wat prettiger in het leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten