Eigenlijk had ik kunnen weten dat het fout zou gaan met mijn rug. Ik heb er al veel vaker last van gehad en iedere keer was het omdat ik te druk bezig was met van alles behalve met mijzelf. Ik ben echter nogal hardleers en vergeetachtig en moet dus blijkbaar iedere keer weer letterlijk vastlopen. Op een gegeven moment komt er zoveel stress op mijn ruggengraat dat er wervels verschuiven en mijn grote rugspier verkrampt. Ik kan dan niet meer voor- of achteruit.
Via-via kwam ik bij een manuele therapeut die al binnen 1 keer zo'n enorme verlichting gaf dat ik weer kon meedraaien in onze familie. Na een aantal keer bij hem, gaf hij aan dat ik eigenlijk nogal scheef in elkaar zat en dat hij dat wel kon veranderen.
Was ik hier maar niet aan begonnen. Het heeft heel wat pijn opgeleverd, waardoor ik steeds maar weer naar hem toeging voor tijdelijke verlichting. Ik werd onzeker, had het gevoel dat ik mijn eigen lijf niet meer kon vertrouwen; werd afhankelijk van de manuele therapeut. Durfde bijna het huis niet meer uit, bang dat mijn rugspier weer zou verkrampen.
Op een gegeven moment gaf hij aan dat er mechanisch niets meer aan de hand was en dat de pijn tussen mijn oren zat. Ik heb dit aangenomen en ben niet meer naar hem toegegaan. Maar de pijn bleef. Op aandringen van manlief ben ik naar zijn fysiotherapeut gegaan en daar ben ik heel blij mee. Met hulp van hem heb ik heel hard gewerkt aan mijn lichaam, kan ik weer veel meer aan en raak ik niet direct in paniek als ik een pijntje voel. Waar ik voorheen direct zou stoppen met bewegen als ik dacht 'oei dit kan fout gaan', weet ik nu dat ik juist oefeningen moet doen om mijn rug in beweging te houden en om mijn rug sterk te maken. Lichamelijk voel ik mij weer een stuk sterker en sta ik weer wat prettiger in het leven.
donderdag 21 januari 2016
woensdag 20 januari 2016
Een nieuwe weg
Het is al enorme tijd geleden dat ik voor het laatst heb geschreven.
Excuses te over, maar eigenlijk valt alles terug te leiden tot een behoorlijke dip in mijn (geestelijke) gezondheid.
Door alle nieuwigheid, het niet meer meedraaien in de maatschappij want geen baan en het niet kunnen vinden van mijn draai heb ik spanning in mijn lichaam opgebouwd en is mijn rug vastgelopen. Tegelijkertijd liep mijn geest vast. Ik heb een tijd pas op de plaats gemaakt. Heb heel hard gewerkt aan mijn rug. Eerst met een manuele therapeut van wie ik helemaal afhankelijk werd. Op aanraden van manlief overgestapt naar een fysiotherapeut en met hem hard gewerkt aan mijn rug. Tegelijkertijd ben ik het pad van mindfulness, zelfhulpboeken en podcasts gaan bewandelen en ben tot het inzicht gekomen dat ik een nieuwe reis ben begonnen.
Ik vind dit een mooie en af en toe moeilijke reis, want behoorlijk confronterend. Een reis die het noteren waard is.
Excuses te over, maar eigenlijk valt alles terug te leiden tot een behoorlijke dip in mijn (geestelijke) gezondheid.
Door alle nieuwigheid, het niet meer meedraaien in de maatschappij want geen baan en het niet kunnen vinden van mijn draai heb ik spanning in mijn lichaam opgebouwd en is mijn rug vastgelopen. Tegelijkertijd liep mijn geest vast. Ik heb een tijd pas op de plaats gemaakt. Heb heel hard gewerkt aan mijn rug. Eerst met een manuele therapeut van wie ik helemaal afhankelijk werd. Op aanraden van manlief overgestapt naar een fysiotherapeut en met hem hard gewerkt aan mijn rug. Tegelijkertijd ben ik het pad van mindfulness, zelfhulpboeken en podcasts gaan bewandelen en ben tot het inzicht gekomen dat ik een nieuwe reis ben begonnen.
Ik vind dit een mooie en af en toe moeilijke reis, want behoorlijk confronterend. Een reis die het noteren waard is.
Abonneren op:
Posts (Atom)