Eigenlijk had ik kunnen weten dat het fout zou gaan met mijn rug. Ik heb er al veel vaker last van gehad en iedere keer was het omdat ik te druk bezig was met van alles behalve met mijzelf. Ik ben echter nogal hardleers en vergeetachtig en moet dus blijkbaar iedere keer weer letterlijk vastlopen. Op een gegeven moment komt er zoveel stress op mijn ruggengraat dat er wervels verschuiven en mijn grote rugspier verkrampt. Ik kan dan niet meer voor- of achteruit.
Via-via kwam ik bij een manuele therapeut die al binnen 1 keer zo'n enorme verlichting gaf dat ik weer kon meedraaien in onze familie. Na een aantal keer bij hem, gaf hij aan dat ik eigenlijk nogal scheef in elkaar zat en dat hij dat wel kon veranderen.
Was ik hier maar niet aan begonnen. Het heeft heel wat pijn opgeleverd, waardoor ik steeds maar weer naar hem toeging voor tijdelijke verlichting. Ik werd onzeker, had het gevoel dat ik mijn eigen lijf niet meer kon vertrouwen; werd afhankelijk van de manuele therapeut. Durfde bijna het huis niet meer uit, bang dat mijn rugspier weer zou verkrampen.
Op een gegeven moment gaf hij aan dat er mechanisch niets meer aan de hand was en dat de pijn tussen mijn oren zat. Ik heb dit aangenomen en ben niet meer naar hem toegegaan. Maar de pijn bleef. Op aandringen van manlief ben ik naar zijn fysiotherapeut gegaan en daar ben ik heel blij mee. Met hulp van hem heb ik heel hard gewerkt aan mijn lichaam, kan ik weer veel meer aan en raak ik niet direct in paniek als ik een pijntje voel. Waar ik voorheen direct zou stoppen met bewegen als ik dacht 'oei dit kan fout gaan', weet ik nu dat ik juist oefeningen moet doen om mijn rug in beweging te houden en om mijn rug sterk te maken. Lichamelijk voel ik mij weer een stuk sterker en sta ik weer wat prettiger in het leven.
donderdag 21 januari 2016
woensdag 20 januari 2016
Een nieuwe weg
Het is al enorme tijd geleden dat ik voor het laatst heb geschreven.
Excuses te over, maar eigenlijk valt alles terug te leiden tot een behoorlijke dip in mijn (geestelijke) gezondheid.
Door alle nieuwigheid, het niet meer meedraaien in de maatschappij want geen baan en het niet kunnen vinden van mijn draai heb ik spanning in mijn lichaam opgebouwd en is mijn rug vastgelopen. Tegelijkertijd liep mijn geest vast. Ik heb een tijd pas op de plaats gemaakt. Heb heel hard gewerkt aan mijn rug. Eerst met een manuele therapeut van wie ik helemaal afhankelijk werd. Op aanraden van manlief overgestapt naar een fysiotherapeut en met hem hard gewerkt aan mijn rug. Tegelijkertijd ben ik het pad van mindfulness, zelfhulpboeken en podcasts gaan bewandelen en ben tot het inzicht gekomen dat ik een nieuwe reis ben begonnen.
Ik vind dit een mooie en af en toe moeilijke reis, want behoorlijk confronterend. Een reis die het noteren waard is.
Excuses te over, maar eigenlijk valt alles terug te leiden tot een behoorlijke dip in mijn (geestelijke) gezondheid.
Door alle nieuwigheid, het niet meer meedraaien in de maatschappij want geen baan en het niet kunnen vinden van mijn draai heb ik spanning in mijn lichaam opgebouwd en is mijn rug vastgelopen. Tegelijkertijd liep mijn geest vast. Ik heb een tijd pas op de plaats gemaakt. Heb heel hard gewerkt aan mijn rug. Eerst met een manuele therapeut van wie ik helemaal afhankelijk werd. Op aanraden van manlief overgestapt naar een fysiotherapeut en met hem hard gewerkt aan mijn rug. Tegelijkertijd ben ik het pad van mindfulness, zelfhulpboeken en podcasts gaan bewandelen en ben tot het inzicht gekomen dat ik een nieuwe reis ben begonnen.
Ik vind dit een mooie en af en toe moeilijke reis, want behoorlijk confronterend. Een reis die het noteren waard is.
woensdag 13 november 2013
Verhuisd
Blog
Daar zit ik dan in Overveen. In een huis dat nog niet klaar is en waarvan het dak zo lek is als een mandje. Word ik langzaam gek? Nou, eigenlijk valt het nog wel mee al zeg ik het zelf. Zo langzamerhand begin ik wat ingeburgerd te raken en heb ik het idee dat het oké gaat worden.
De omgeving is prachtig en ik probeer zo veel mogelijk buiten te zijn. Zelf doe ik een poging om 2x in de week hard te lopen en daarnaast loop ik nog 1 x in de week met een Hardloopgroepje.
Ik moet er wel erg aan wennen dat ik geen baan meer heb. De baan die ik heb op gegeven was niet echt verheffend, maar ik deed wel mee, had een dag invulling en had aanspraak. Het fijne van nu is dat ik de bouwvakkers een beetje in de gaten kan houden en er altijd voor de jongens ben. En ik ben weer aan het tekenen geslagen.
Weet je het komt wel goed.
Fijne dag.
Caro
Daar zit ik dan in Overveen. In een huis dat nog niet klaar is en waarvan het dak zo lek is als een mandje. Word ik langzaam gek? Nou, eigenlijk valt het nog wel mee al zeg ik het zelf. Zo langzamerhand begin ik wat ingeburgerd te raken en heb ik het idee dat het oké gaat worden.
De omgeving is prachtig en ik probeer zo veel mogelijk buiten te zijn. Zelf doe ik een poging om 2x in de week hard te lopen en daarnaast loop ik nog 1 x in de week met een Hardloopgroepje.
Ik moet er wel erg aan wennen dat ik geen baan meer heb. De baan die ik heb op gegeven was niet echt verheffend, maar ik deed wel mee, had een dag invulling en had aanspraak. Het fijne van nu is dat ik de bouwvakkers een beetje in de gaten kan houden en er altijd voor de jongens ben. En ik ben weer aan het tekenen geslagen.
Weet je het komt wel goed.
Fijne dag.
Caro
zondag 28 april 2013
Stap 8: Het Paleis in A'dam
Altijd al geweten dat onze vrienden een groot huis hebben, maar de echte enormte ervaar je pas als je er echt woont.
We zijn elkaar af en toe gewoon kwijt. En het huis schoonmaken is ronduit gezegd een hels karwei.
Maar wat een genot om dit ook eens mee te maken!
Voor de kinderen is het hier ook echt fantastisch! Naast het geweldige jongens speelgoed (militairen poppetjes, indianen en cowboys, lego, kapla, auto's en de ladingen verkleedkleren) is er ook alle ruimte om los te gaan in de tuin, op de trappen, in de gangen ... Kortom een jongens paradijs. En omdat zij zich zo vermaken kom ik ook aan mezelf en een beetje aan mijn hobby's toe.
Vanaf het eerste moment dat we hier zitten heeft de ontspanning toegeslagen. We komen allemaal tot rust. Ik kan af en toe gewoon lekker voor me uit staren zonder meteen weer aan de slag te hoeven van mijzelf. En ik heb in geen tijden zo goed geslapen.
We zijn eventjes in de hemel beland. Maar we moeten niet wennen aan deze enorme ruimte, want ons nieuw gekochte huis past letterlijk 2x in dit huis.
Dagdag,
Caro
We zijn elkaar af en toe gewoon kwijt. En het huis schoonmaken is ronduit gezegd een hels karwei.
Maar wat een genot om dit ook eens mee te maken!
Voor de kinderen is het hier ook echt fantastisch! Naast het geweldige jongens speelgoed (militairen poppetjes, indianen en cowboys, lego, kapla, auto's en de ladingen verkleedkleren) is er ook alle ruimte om los te gaan in de tuin, op de trappen, in de gangen ... Kortom een jongens paradijs. En omdat zij zich zo vermaken kom ik ook aan mezelf en een beetje aan mijn hobby's toe.
Vanaf het eerste moment dat we hier zitten heeft de ontspanning toegeslagen. We komen allemaal tot rust. Ik kan af en toe gewoon lekker voor me uit staren zonder meteen weer aan de slag te hoeven van mijzelf. En ik heb in geen tijden zo goed geslapen.
We zijn eventjes in de hemel beland. Maar we moeten niet wennen aan deze enorme ruimte, want ons nieuw gekochte huis past letterlijk 2x in dit huis.
Dagdag,
Caro
Stap 7: Het twee-weken-huis
Tja, en dan zit je ineens in een vreemd huis, in een onbekende buurt toch wel ver van de school en het werk. En dan ben je niet de enige die aan de nieuwe situatie moet wennen. Sterker nog, we moesten alle 4 enorm aan de nieuwe situatie wennen.
Het huis was op zich prima. Op de toch niet aanwezige wasmachine na, had het alles. Een grote woonkamer / keuken, 2 slaapkamers, een badkamer en een tuin.
Voor degene van wie wij het het minste verwachtte was de overgang te groot. Onze oudste kon niet slapen, was vreselijk bang en werd dus ziek. Arme guppie! Hij wilde ook niet alleen thuis blijven als ik de jongste naar school bracht, dus die is ook een paar dagen thuis gebleven.
Ik kan u melden dat ik een kleine, toch stevige sprong in de lucht maakte toen onze vrienden een paar dagen voor 1 april al vertrokken. We konden naar bekend terrein.
Het huis was op zich prima. Op de toch niet aanwezige wasmachine na, had het alles. Een grote woonkamer / keuken, 2 slaapkamers, een badkamer en een tuin.
Voor degene van wie wij het het minste verwachtte was de overgang te groot. Onze oudste kon niet slapen, was vreselijk bang en werd dus ziek. Arme guppie! Hij wilde ook niet alleen thuis blijven als ik de jongste naar school bracht, dus die is ook een paar dagen thuis gebleven.
Ik kan u melden dat ik een kleine, toch stevige sprong in de lucht maakte toen onze vrienden een paar dagen voor 1 april al vertrokken. We konden naar bekend terrein.
Stap 6: V-day
Af en toe had ik ze door Amsterdam zien rijden de verhuiswagens van de Studentverhuisservice (http://www.studentverhuisservice.nl/).
Toen wij zo ver waren om een verhuisbedrijf in te schakelen was ik er al snel uit dat het de studenten moesten zijn.
Ik heb hier geen moment spijt van gehad.
17 Maart waren de jongens er om 10.30 uur en het was meteen goed en de handen werden direct uit de mouwen gestoken. Ze vonden het prima dat wij ook mee wilden helpen , maar ze gaven wel aan dat ze dat niet vaak mee maakten. Het voelde voor ons gewoon raar om hen al het werk te laten doen.
Een onverwachte tussenstop was geen enkel probleem. Toen alles in de wagen zat zijn we eerst naar het huis van onze vrienden gegaan, daar hebben we uitgeladen wat daar naar toe moest en vervolgens zijn we naar de opslag gegaan.
Het was passen en meten voor de jongens, maar het is ze gelukt om al onze spullen op 30m3 te stapelen. Er is zelfs nog wat ruimte over!
Het was al met al een goede ervaring. We gaan ze zeker weer vragen voor onze verhuizing naar Overveen.
Snel hebben we onze spullen gehaald voor het twee weken huis en zijn we onze jongens gaan halen bij opa en oma.
Dagdag,
Caro
Toen wij zo ver waren om een verhuisbedrijf in te schakelen was ik er al snel uit dat het de studenten moesten zijn.
Ik heb hier geen moment spijt van gehad.
17 Maart waren de jongens er om 10.30 uur en het was meteen goed en de handen werden direct uit de mouwen gestoken. Ze vonden het prima dat wij ook mee wilden helpen , maar ze gaven wel aan dat ze dat niet vaak mee maakten. Het voelde voor ons gewoon raar om hen al het werk te laten doen.
Een onverwachte tussenstop was geen enkel probleem. Toen alles in de wagen zat zijn we eerst naar het huis van onze vrienden gegaan, daar hebben we uitgeladen wat daar naar toe moest en vervolgens zijn we naar de opslag gegaan.
Het was passen en meten voor de jongens, maar het is ze gelukt om al onze spullen op 30m3 te stapelen. Er is zelfs nog wat ruimte over!
Het was al met al een goede ervaring. We gaan ze zeker weer vragen voor onze verhuizing naar Overveen.
Snel hebben we onze spullen gehaald voor het twee weken huis en zijn we onze jongens gaan halen bij opa en oma.
Dagdag,
Caro
zaterdag 27 april 2013
Stap 5: Inpakken en wegwezen
En toen begon het grote inpakken. Ik dacht echt dat wij maar heel weinig spullen hadden, maar mijn hemel wat past er een hoop spullen op 95m2! Zeker als iedere vierkante meter functioneel is ingericht door een architect.
Ik heb een box gehuurd bij www.m3selfstorage.nl van 30m3 en ik vroeg me af of het er wel allemaal zou inpassen.
Gelukkig hoefde niet alles er in want we hebben ook nog kleding, beddengoed en speelgoed nodig op onze tijdelijke adressen
Tijdens het inpakken heb ik menige paniekaanval gehad, ben ik kortaf geweest tegen de jongens die natuurlijk aan het doorspelen waren tijdens het inpakken en dacht ik echt dat ik het niet zou redden voor 17 maart.
Op 16 maart hebben we de jongens naar opa en oma gebracht en hebben we nog tot 17 uur samen enorm lopen buffelen. Daarna zijn we lekker gaan eten bij een Japans restaurant en hebben we Ton Kas gezien in theater De Kleine Komedie. Tranen over mijn wangen van het lachen! Echt een fantastische afsluiter van 3 weken paniek, spanning en inpakken!
Dagdag,
Caro
Ik heb een box gehuurd bij www.m3selfstorage.nl van 30m3 en ik vroeg me af of het er wel allemaal zou inpassen.
Gelukkig hoefde niet alles er in want we hebben ook nog kleding, beddengoed en speelgoed nodig op onze tijdelijke adressen
Tijdens het inpakken heb ik menige paniekaanval gehad, ben ik kortaf geweest tegen de jongens die natuurlijk aan het doorspelen waren tijdens het inpakken en dacht ik echt dat ik het niet zou redden voor 17 maart.
 |
| Caro 20130427 |
Op 16 maart hebben we de jongens naar opa en oma gebracht en hebben we nog tot 17 uur samen enorm lopen buffelen. Daarna zijn we lekker gaan eten bij een Japans restaurant en hebben we Ton Kas gezien in theater De Kleine Komedie. Tranen over mijn wangen van het lachen! Echt een fantastische afsluiter van 3 weken paniek, spanning en inpakken!
Dagdag,
Caro
Abonneren op:
Posts (Atom)