Stap 3: Een eigen huis (deel 1)

"Wat, weten jullie het zeker? Gaan jullie Amsterdam uit? Dat kunnen jullie helemaal niet, jullie hangen veel te veel aan die stad".
"En jullie jongens dan, dat zijn echte stadse jongens. Dat kunnen jullie ze helemaal niet aan doen."

Vooral die laatste resoneerde nogal, dus zijn we maar naar een huis in Amsterdam gaan zoeken, maar dan wel in de buurt van de school, want anders moeten ze toch weer van school wisselen.

We hebben er echt tijd in gestoken, maar ons huis zat er gewoon niet bij. Wij kunnen in Amsterdam gewoon geen grote mensen huis kopen met een tuin én een trap.
Wij weten ook best wel dat we erg aan Amsterdam verknocht zijn, dus hadden we 2 criteria voor een plek buiten Amsterdam;
1) Er moet een treinstation zijn zodat we ontsloten kunnen worden.
2) Het moet heel dicht bij Amsterdam zijn.

Dan kom je dus al heel snel in Haarlem uit. Zelf al een leuke stad en met de trein ben je in 15 minuten op het Centraal van Amsterdam.

Omdat we Haarlem niet kennen leek het ons het beste om een makelaar te gebruiken voor onze zoektocht. Na wat geshop kwamen we terecht bij http://www.puurmakelaars.nl . Mijn man had via de telefoon al een leuk gesprek met makelaar Wendy, dus met haar maakten we een afspraak.
Zo wat een vrouw! Eén en al positieve energie die makkelijk oversloeg op ons beiden.
 In het gesprek werd wel duidelijk waar we ongeveer zochten. Makelaar Wendy vroeg ook nog of we Heemstede zagen zitten (Nee, te ver van het station Haarlem waar er zo'n beetje iedere minuut een trein vertrekt naar Amsterdam) en wat we dachten van Overveen. Dat laatste vonden we oké, want vanuit Overveen ben je ook in een minuut of 7 bij het station van Haarlem. Maar goed de focus lag op Haarlem.

Makelaar Wendy gaf ons meteen de opdracht scholen te benaderen om te vragen of ze plek zouden hebben voor onze jongens. As er geen plek is op de scholen had het volgens haar ook geen zin om in die buurt te gaan zoeken. Goed punt. We willen wel weer in de buurt van de school wonen in verband met vriendjes en speelafspraken.
Na een middagje rondbellen werd wel duidelijk waar we wel en waar we niet hoefden te zoeken in Haarlem.

We hebben met makelaar Wendy behoorlijk wat huizen bekeken en het viel niet mee. De huizen worden een beetje te rooskleurig gefotografeerd waardoor er een hoop nogal tegen vielen.
Op een gegeven moment stonden we in een huis in de Kleverparkbuurt (volgens horen zeggen is dat De Pijp van Haarlem), waar eindelijk eens niets mis mee was.
Ik vroeg de verkopende makelaar "waar gaan de huidige bewoners naar toe?'' het antwoord was Overveen.
Het volgende speelde zich af in mijn hoofd;
"Potvolblommen zij wel en wij moeten eerst genoegen nemen met dit huis. Weer zo'n huis dat het net niet helemaal is en dan gaan zij lekker gelukkig zitten zijn in Overveen en wij zitten dan hier."
Ik was kortom stik jaloers op die mensen.
Voor mijn man was het eigenlijk ook wel duidelijk, ook hij wilde naar Overveen.

Overveen of all places? SLIK, zijn we dan niet ontzettend gezapig aan het doen?
En als we dan eenmaal tot rust zijn gekomen in Overveen, krijgen we dan niet weer de hang naar de drukte en de spanning waarin we nu altijd verkeren in het centrum van Amsterdam?
Wat als wij nou net niet bij die mensen passen in Overveen?
Wat als ...

Volgende keer Een eigen huis (deel 2)

Dagdag,
Caro