Blog
Daar zit ik dan in Overveen. In een huis dat nog niet klaar is en waarvan het dak zo lek is als een mandje. Word ik langzaam gek? Nou, eigenlijk valt het nog wel mee al zeg ik het zelf. Zo langzamerhand begin ik wat ingeburgerd te raken en heb ik het idee dat het oké gaat worden.
De omgeving is prachtig en ik probeer zo veel mogelijk buiten te zijn. Zelf doe ik een poging om 2x in de week hard te lopen en daarnaast loop ik nog 1 x in de week met een Hardloopgroepje.
Ik moet er wel erg aan wennen dat ik geen baan meer heb. De baan die ik heb op gegeven was niet echt verheffend, maar ik deed wel mee, had een dag invulling en had aanspraak. Het fijne van nu is dat ik de bouwvakkers een beetje in de gaten kan houden en er altijd voor de jongens ben. En ik ben weer aan het tekenen geslagen.
Weet je het komt wel goed.
Fijne dag.
Caro
